Yardımcı olduğunuz için çok teşekkür ederim, dikkatli kılsamda aynı şey gene oluyor, vehim gibi bir şey. Ve bir sorum daha olacak, benim hayatımda soru sorabileceğim 10 yıl boyunca vesvese geçirmiş, manen kendini yetiştirmiş çok bilgili bir zat vardır, bu kişi benim babamdır, ama ben ona soru sormaya bazen cesaret edemiyorum, bazen utanıyorum, bazen de imkanım varken kendimi alıkoyuyorum. O kişi hep önümdeyken benim bu fiilleri yapmam günah mıdır? Kendi kendime vesvesedir deyip geçmek istiyorum ama diyor ki içimden bir ses şüphelendiğin konular vacip ve farz hakkındadır, üstelik sen de bilgisizsin bu konularda, sorup öğrenmelisin ki amelin düzgün olsun, Allah'a nasıl hesap vereceksin, imkanın varken neden sormadın da şüphe içinde amel ettin, doğruya imkanın varken neden yanlışa düştün, Seni alıkoyan neydi, bunlar yüzünden başına bir musibet gelebilir. Şimdi bu konuşan benim vicdanım mıdır? Sizin hakkınızdada şu şekilde düşünür; Bu Yasemin de kim? Karşında şöyle şöyle bir zat dururken, sen... kim olduğunu...bu konularda ne kadar bilgisi olduğunu.... neye dayanarak hüküm verdiğini bilmediğin bir şahsa... soru sormaya yeltenirsin? Ona nasıl güvenirsin? Bu doğru değildir?