Selamun Aleykum kardeşlerim,
Küçük bir çocuk gibi kapınıza geldim. Dayanamadım artık buraya yazma kararı aldım. : ) Allah rızası için yardımlarınızı bekliyorum.
Son zamanlarda iyice psikolojik olarak çöküntü yaşadım. Hiçbir şey zevk vermiyor hayatta. Bu hayatta zevk veren şeylerle ilgilensem içimi huzursuzluk kaplıyor ve zaten bu yüzden korku, huzursuzluk oluyor, bir şey anlamıyorum. Çekilsem köşeme, bir karamsarlık kaplıyor anlatamam. Hiçbir şey yapasım gelmiyor, tembelleştim iyice. Oldukça karamsar oldum, erinir oldum. Bunları fark ettikçe daha çok kendimi yiyip bitiriyorum. Çok mu irdeliyorum, kafaya mı takıyorum bilmem. Dinim tesellim diyeceğim ama onda da layıkıyla görevlerimi yapamıyorum. Ya tembellik ya ihmal etmeler yüzünden o da beni yiyip bitiriyor. Her defasında Allah'a tövbe edip onun yolunda daha sadık olacağımı ve daha örnek bir kul olacağımı söylüyorum; fakat gelin görün ki bunu istikrarlı uygulayacak gücü kendimde göremiyorum ki zaten birkaç güne o istikrar bozuluyor, ağır geliyor, beceremiyorum. İsteyerek, zevkle yapamadığımı görünce din konusunda da kendimi kahrediyorum. İman konusunda mı bir sıkıntım var onu da bilemiyorum. Ve dinde de mesafe açılıyor böylelikle. Takıntılar, şüpheler, korkular.. Bu sefer yapacağım, düzene sokacağım diye başladığım hayat ertesi güne yine aynı hezeyan. Kendimi hiçbir konuda tam kontrol edemiyorum. Kendime çok yükleniyorum, her konuda hatalarımı görüyor, eziyet ediyorum. Olmamalı, yapmamalısın ve bir daha yapmayacaksın diye. Sonra yine yapıyorum. Yüzlerce kez tekrarlanıyor bu ve ben daha çok kahroluyorum. Kendimde umut göremiyorum ilerlemek için böyle olunca.
Ne ders çalışmak ne yeni şeyler öğrenmek vs. Dünyevi zevkler desen, dünyevi işler desen biraz yaklaşsam kendime dünyaya çok bağlanma diyorum ya da ahiret aklıma geliyor ve bir anda bütün motivem, moralim de gidiyor. Nerede dursam oraya hak ettiği karşılığı veremiyorum. Kendime güvenim gitmiş. Çok imreniyorum şu vakitler diğer insanlara. Çalışanlara, mücadele edenlere, faydalı olanlara, tembellik etmeyenlere, kendini kontrol edenlere, kompleks yaşamayanlara ve takıntı yapmayanlara. Hayattan tat alanlara. Tabi tamamen dünyevi olmuş insanlara, günaha bulanmışlara değil.
Her şeyden fazla etkilenir oldum. Ama üzerimdeki tesiri de çabuk geçen birisi oldum. Kısaca kendimi kaybettim kardeşlerim. Durduramıyorum kendimi, çok bunaldım çok.
Önce şu tembellik, şu isteksizlik ve karamsarlık gitse. Olumsuz düşünceler ve kaygılar, takıntılar gitse. Sonra faydalı bir adam olsam bu yolda hızla ilerlesem, o akışa motive olup Alllah izin verdikçe durmasam. Belki huzur, huzur, huzur. İnancıma yöneliyorum tamamen; ama din konusundaki bütün yasakları bir anda uygulayınca bir tatsızlaşıyorum, her yasakla ilgili yanlışlarımda kendimi çok yargılıyorum ve iyice beziyorum. Kendimi kötü bir kul olarak görüyorum şu vakit.
Allah rızası için ilimleriniz, tavsiyelerinizi, yönlendirmelerinizi ve fikirlerinizi bekliyorum.
Ne olur çok görmeyin.
Allah cc razı olsun.